quarta-feira, 10 de fevereiro de 2010

MEDO I L GUSTO (de Antonio Novaes)

Por quei inda gusto tanto de ti?
Son tantas cousas que pássan an la mie miente.
Suidade, buntade, l querer de star acerca... Stou carente.
Penso an las muitas cousas qu'acuntecírun i ne l medo de qu'acuntéçan de nuobo.
Penso an las muitas cousas que puóden acuntecer i l querer deilhas.
Quiero-te, eibito-te; cuido que la palabra ye: cunfuso.
Afinal, quei rezon ten l coraçon? L'eimoçon nun percisa de la rezon p'eisistir.
Ah! Coraçon, coraçon... L quei andas aprontando?
Querie tanto nun tener bisto-te de nuobo, tener oubido tue boç.
Querie que nun tubisses telifonado-me, mirado-me.
Querie qu'you nun tubisse bisto a ti.
Agora, quiero que l miu querer nun seia, nun eisista.
De nuobo, cunfuso. Eimoçon ye eilógico, zarrazoada i lhouca.
Lhoucura doce? Lhoucura sabor adrenalina? Lhoucura sabor "friu an la barriga" ó lhoucura sabor "ri cumo boubo l die anteiro"?
Cuido qu'antrarei an la dieta, mas nun correr l risco de spurmentar l amargo. Medo? Talbeç.

Outor: Antonio Novaes.

Nenhum comentário: