terça-feira, 13 de dezembro de 2011

Un die, ũa pequeinha brecha aparciu nun casulho i un home quedou a ousserbar l sfuorço de la paxarina pa fazer l sou cuorpo passar pulhi i oubtener la lhiberdade.

Por un sfergante, eilha parou, aparentemente sien fuorças pa cuntinar.

Anton, l home decidiu ajudar i, c'ũa tejeira, cortou delicadamente l casulho.

La paxarina saliu facelemente. Mas sou cuorpo yera pequeinho i tenie las alas amassadas.

L home cuntinou a ousserbar la paxarina puis speraba qu'a qualquiera momiento sues alas s'abriríen i eilha ampeçarie a bolar!

L home, qu'an sue gentileza i buntade d'ajudar, nun antendiu que l casulho apertado i l sfuorço yéran neçairos pa la paixarina bencir essa çficuldade.
Yera l zafio de la naturaleza pa mantené-la biba. L sou cuorpo se fuortalecerie i eilha starie pronta i dreita pa bolar ũa beç que se lhibertasse de l casulho.

Algũas bezes, l sfuorço ye tudo l que necitamos an la bida. Se Dius mos premitisse passar la bida sien oustaclos, nun seríemos cumo somos hoije. La fuorça ben de las çficuldades; la sabedorie, de ls porblemas que tenemos que resolber; la prosperidade, de ls miolhos, i musclos pa trabalhar.
La coraige ben de l peligro pa bencir i, a las bezes, questionamos: ‹Nun recebi nada de l que roguei a Dius!› Mas, an la berdade, recebimos tudo que necitamos. I nun mos damos cuonta.

(Outor çcoincido)

segunda-feira, 5 de dezembro de 2011

LA PAÇ

La paç qu'hoije bibe ne l miu peito ye tan çfrente daqueilha qu'un die cuidei de tener. Quando somos jóbenes, menos sprientes, cuidamos que la paç ye siléncio, çcáncio, ũa bida sien porblemas, sien stresse.

Ne l antanto, l tiempo fai-mos antender que paç tamien ye mobimiento, ye trabalho, ye fé, spráncia, cunciéncia de la misson cumprida, certeza de que, al menos, tentamos fazer l melhor.

Paç ye l sonido de l riico que passa, de ls paixaricos que bénen a dezir buon die, de ls ninos que gáien nun die de sol. Tener paç ye suonhar çperto, permanecer quedo an meio ao çcunsuolo i l'agitaçon.

Tener paç ye nun tener bergonha de sunrir, de chorar, de rogar, d'agradecer. Tener paç ye tener fuorça pa cuntinar mesmo quando muitos dízen-te pa buoltar, mas algo mais fuorte, drento de ti, diç qu'ye neçairo cuntinar a caminar palantre.

Lhebar la paç ye muitas bezes lhebar alegrie, cunsuolo, mas outras tantas ye tamien debidir, çcutir, buscar nuobos modos de ber la bida, nuobas berdades, nuobos caminos.

Buscar la paç ye lhuitar siempre pul amor, mantener alma i coraçon lhebes, andependente daqueilho que l mundo apersenta al tou alredror.

Que la paç, la berdadeira paç, puoda fazer siempre morada an nuossos lhares, an nuossas bidas, an nuossos caminos.